Daar zit je dan, boven op de 1e verdieping toch maar wel besloten om een blog te gaan maken over de avonturen die ik meemaak als we het hebben over hardlopen. Dit naar aanleiding van mensen die toch steeds vaker vragen hebben over voeding, het lopen zelf of hoe je het snelst misschien wel gewicht verliest.
Ik zal beginnen met mijzelf voor te stellen voor de mensen die mij nog niet kennen. Ik ben dus Jurjen, 28 jaar geleden geboren in het mooie Utrecht en sindsdien 12 keer verhuisd naar alle hoeken en gaten van Nederland. Momenteel ben ik woonachtend in Sneek deze pitoreske stad in Friesland is gelegen nabij het Sneekermeer en is onder andere bekend vanwege de historische binnenstad, met onder meer de Waterpoort, en de Sneekweek. De stad vervult een centrale functie voor de regio Zuidwesthoek en was van augustus 1498 tot maart 1500 zelfs de officiële hoofdstad van het Friesland. Goed, dat laatste kwam van Wikipedia omdat het wel erg interessant klonk!
Het hele hardlopen is begonnen door mijn werk, ik ben werkzaam bij het Ministerie van Defensie (2006) en fit zijn is daar een vereiste. Dat is ook logisch want met allemaal niet fitte mensen bij Defensie word het drie keer niks. Tijdens het schrijven van deze allereerste blog ontvang ik heel toevallig (tuurlijk!) mijn startbewijs voor de halve marathon in Sneek. Deze marathon op 24 juni aanstaande loop ik samen met mijn vader en stond al een aantal maanden gepland.
Maar wat ik hierboven beschreef is hoe het nu eraan toe gaat. Dit was vroeger wel anders, vroeger was ik niet sportief. Ik zat veel stil en kwam amper buiten. Ik bewoog niet veel en ik werd alleen maar groter en groter, of dikker (net hoe je het wilt zeggen). In mijn diensttijd bij Defensie voldeed ik wel aan alle eisen bijvoorbeeld de conditieproef en hindernisbaan. Daarmee was dan ook wel alles gezegd. Een collega spiegelde op een zonnige maandag morgen in Amersfoort mijzelf zo hard dat hij vroeg of ik op de weegschaal wilde gaan staan bij de sportfaciliteit op de kazerne.
Nou hoef ik natuurlijk niet te zeggen dat voor sommige mensen die wat forser zijn het super klote is om op een weegschaal te gaan staan, maar ik doe het toch! 🙂 – Ik ging op de weegschaal staan en hoorde in mijn hoofd een soort trommel geroffel, daarna schrokken we ons allebei dood. De weegschaal vertelde dat ik 111,9 KG woog en gelijk volgde de volle laag van mijn collega. In een positieve zin. Ik werd wakker geschud dat het leven met eigelijk zoveel kilo’s teveel niet gezond is voor jezelf, je organen maar ook zeker niet voor knieen. Anders gezegd loop je de hele dag met een extra rugtas van 30 KG rond te zeulen.
Mijn vader Martin loopt eigelijk zijn hele leven al hard, woonachtend in Dordrecht samen met vrouw en kinderen en lid van een atletiek club waarvan je de naam nog tegoed houd. We zeiden vroeger tegen elkaar, ‘Wij gaan dit jaar echt wel een hardloopwedstrijd doen samen’. Maar je herkent je er zelf wel in, dat blijft bij bespreken maar uitvoeren word nooit wat. Totdat ik heb besloten de juiste doelen te kiezen in het leven en de doelen in die niet veel betekenende computergames te beperken. Je gaat namelijk al gauw merken dat de doelen in het normale leven veel meer voldoening geven dan die ene dikke auto die je koopt in Grand Theft Auto.
Maar tegenwoordig weeg ik geen 111,9 KG meer maar ben nu door de training van de halve marathon gezakt naar 90 KG. Dit is natuurlijk een best groot bericht voor de eerste keer maar in de aankomende week beweeg ik niet meer zoveel. Aankomende zaterdag is de halve marathon van Sneek en die ga ik lopen.
Dit keer echt!
JR
0 Geen commentaar